นายเจริญ ได้เริ่มทำงานเป็นครูที่โรงเรียนบูรณศักดิ์ ในปี พ.ศ. 2498 จนได้รับตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ เมื่ออายุ 27 ปี เข้าสู่งานการเมืองระดับท้องถิ่น โดยการสมัครได้รับเลือกตั้งเป็นกรรมการสุขาภิบาลช้างเผือก เป็นสมาชิกสภาจังหวัด (ส.จ.) เขตเลือกตั้งอำเภอแม่ริม 3 สมัย และได้รับตำแหน่งประธานสภาจังหวัดเชียงใหม่ (2521 - 2522) เคยทำงานร่วมกับนายเลิศ ชินวัตร นายปรีดา พัฒนถาบุตร

ต่อมาได้ตัดสินใจลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ในปี พ.ศ. 2522 สังกัดพรรคกิจสังคม ซึ่งได้รับเลือกตั้งเนื่องจากตอนเป็นครูโรงเรียนบูรณศักดิ์ จึงได้รับคะแนนจากลูกศิษย์จำนวนมาก เอาชนะเจ้าบุญเลิศ ณ เชียงใหม่ อดีต ส.ส.เชียงใหม่ จากนั้นได้รับเลือกตั้งในอีก 5 สมัยต่อมา คือ สมัยที่สองในปี พ.ศ. 2526 สังกัดพรรคกิจสังคม ในปี พ.ศ. 2529 ได้เข้าร่วมงานกับพรรคกิจประชาคม[1] แต่ต่อมาได้ลงสมัครรับเลือกตั้งในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2529 สังกัดพรรคสหประชาธิปไตย ที่มีนายบุญเท่ง ทองสวัสดิ์ เป็นหัวหน้าพรรค ซึ่งการเลือกตั้งในปี 2529 เขาได้รับเลือกตั้งด้วยคะแนน 101,480 คะแนน มากที่สุดเป็นอันดับ 8 ของประเทศ รองจากณรงค์ วงศ์วรรณ และนิพนธ์ พร้อมพันธุ์[2] ในปี พ.ศ. 2531 สังกัดพรรคเอกภาพ โดยได้รับตำแหน่งรองหัวหน้าพรรค[3] และปี พ.ศ. 2535 ได้ร่วมก่อตั้งพรรคสามัคคีธรรม[4] ต่อมาในปลายปี พ.ศ. 2535 ได้รับเลือกตั้งในสังกัดพรรคชาติพัฒนา[5]

นายเจริญ เคยได้รับตำแหน่งสูงสุดทางการเมือง เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม สมัยรัฐบาลพลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ[6] นอกจากนี้เคยได้รับตำแหน่งเลขานุการรัฐมนตรีว่าการทบวงมหาวิทยาลัย และรองเลขาธิการนายกรัฐมนตรีฝ่ายการเมือง สมัยรัฐบาลพลเอกสุจินดา คราประยูร[7] เป็นกรรมาธิการวิสามัญพิจารณาเรื่องพม่ากักตัวเจ้าหน้าที่ฝ่ายไทย เมื่อปี พ.ศ. 2535[8]

ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2544 นายเจริญ ได้ลงสมัครรับเลือกตั้งอีกครั้งในสังกัดพรรคราษฎร[9] แต่ไม่ได้รับการเลือกตั้ง โดยได้รับคะแนนเป็นอันดับที่ 3 รองจากนายยงยุทธ สุวภาพ จากพรรคประชาธิปัตย์ และนายทวีศักดิ์ สุภาศรี จากพรรคไทยรักไทย และได้คะนนใกล้เคียงกับนายณรงค์ นิยมไทย จากพรรคความหวังใหม่ คือประมาณ 2 พันคะแนนเศษ[10][11]

นายเจริญ ได้ลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภา ในปี พ.ศ. 2549 แต่ไม่ได้รับเลือกตั้ง